Bitter Sceneries, Sour Memories

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဗ်ာေလး
ႀကိဳက္လုိ႕ ဒီမွာ ကူးၿပီး ပို႔စ္ တင္လုိက္ပါတယ္...။
Enjoy! :)

-------------------အခ်ဥ္တည္ထားတဲ႔ျမင္ကြင္း ----------------------------------

ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ေတြ ေျပာျပန္ရင္လြန္ရာက်မယ္
ဒီစကားေတြ ခံတြင္းထဲမွာ ခ်ဥ္ေနတာမ်ား ဘယ္စီးကရက္မွ မကယ္တင္ႏိုင္ဘူး
ႏွပ္ခ်ီးက်လြန္းတဲ႔ဦးေႏွာက္ကလည္း ေလာကြတ္စကားေတြရုတ္တရက္မထြက္ဘူး
ရက္လြန္ပုပ္သိုးသြားမွ ေပးပါလိမ္႔မယ္… ေစာင္႔ႏိုင္ရင္ေစာင္႔


Deadline ေတြအေႀကာင္းလာမေျပာနဲ႔ ငါအခုေသရင္ေသႏိုင္တယ္
မင္းလည္း ဘာထူးလို႔လဲ ႏွာတစ္ဖ်ားသာတယ္ထင္မေနနဲ႔
ေလာကနဲ႔ခ်ီျပီးမဆဲတတ္ပါဘူး ဒီတစ္ျမိဳ႕လံုးကိုေတာ႔ ငါကရွိတယ္လို႔ကိုမထင္တာအမွန္
ေကာ္လံကို အျဖဴဆိုးထားရံုနဲ႔ ငါ ဆရာေခၚရမယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုးကိုမရွည္ခ်င္ဘူး


ေနာက္ဘ၀ကိုေတြးမေႀကာက္ဘူး ကိုယ္႔လူေရ
အတင္းမတုပ္တတ္တာတစ္ခုနဲ႔ ငါ နတ္ျပည္တက္သင္႔ေနျပီ
ျမင္သမွ်ရုပ္ေတြေရာ၊ ရာသီဥတုေရာ ဆိုးတယ္
ဒီလိုအဆိုးျမင္တတ္ဖို႔ ပထမဆံုးအခ်စ္နဲ႔ အိပ္မက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလႊတ္ခ်ခဲ႔တယ္


ႏွာေခါင္းရွံဳ႕ ေခါင္းခါရတာ အရသာရွိလြန္းလို႔ ဘာနဲ႔မွမလဲဘူး
လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔အားမထုတ္ဘူး ငါ႔မွာတျခားအလုပ္ရွိတယ္
တိုက္ဆိုင္မွဳရွိရင္ ခြင္႔မလႊတ္နဲ႔
Who knows, may be I am telling about you!

----------------------------------------------------------- ငယ္ငယ္ေလး။ ( Honey )
Posted by honey at 8:35 PM 0 comments
Labels: life poem, poem


(From Honey 's Blog )